Anton Legorburu (24 urte · 183 cm · 84 kg) estatuko errugbiaren izen handienetako bat da. Bera Berako harrobian hezia, 2023ko abenduaren 1ean debutatu zuen Espainiako Selekzioarekin Dubain.
Ia bi urte geroago, larunbat honetan, azaroaren 29an, berriro lehiatuko da agertoki berean, Dubai – Ciudad del Cabon, Munduko Serien (SVNS) hasieran.
Anton, lehenengo gauza... Badakigu zure aitak Bera Beran jokatzen zuelako hasi zinela errugbian. Nola gogoratzen dituzu lehen urte horiek eta zergatik gustatu zitzaizun kirol hau?
Bai, Bera Beran hasi nintzen errugbian txikitan, aitak lehen taldean jokatzen zuelako. Gogoan dut, lehen urte horietan, zorion eta ilusio handiz jokatzen nuela kirol honetan, gaur egun nire lagun izaten jarraitzen duten kideekin.
Une jakin batean erabaki zenuen errugbian bakarrik aritu nahi zenuela? Edo pixkanaka eman zen zerbait izan zen?
Nik futbolean eta errugbian jokatzen nuen, eta 2011n aitak Zeelanda Berrira eraman ninduen Munduko Txapelketa ikustera. Hainbeste maitemindu nintzen kirol honekin, non, bidaiatik bueltan, errugbian bakarrik jokatu nahi nuela erabaki nuen.
Txikitan hamabostera jokatzen zenuen, baina orain sevenean finkaturik ikusten zaitugu. Beti gustatu izan zaizu sevena XVa baino gehiago? Zergatik gustatu zitzaizun hainbeste sevena?
Aitak 2016an Rioko Olinpiadetan erakutsi zidanean ezagutu nuen sevena. Bertan Bera Berako harrobiko bi jokalari zeuden deialdian, eta horrek atentzioa deitu zidan. Beti gustatu izan zaizkit bi modalitateak, nahiz eta azken urte hauetan sevenean bakarrik aritu. Oso kirol azkarra da zentzu guztietan eta horrek harrapatu ninduela uste dut.
2023ko abenduaren 1ean egin zenuen debuta Dubain. Zer gogoratzen duzu egun hartaz? Urduritasuna, ilusioa, bertigoa?
Gogoan ditut lehen eguneko ohiko nerbioak: maila gorenean lehiatzeko gai nintzela erakusteko gogoa. Eta debutatzeko ilusio handia.
Nolakoa da zure egunerokoa errendimendu handiko jokalari gisa? Entrenamenduak, gimnasioa, bidaiak, atsedenaldiak...
Denboraldiaren unearen arabera. Kontzentratuta bagaude, egun horietan asko entrenatzen dugu. Gimnasioko saio batekin hasten gara eta gero entrenamendu bat dugu zelaian. Eta arratsaldean beste saio bat dugu zelaian. Txapelketa osteko aste batean bagaude atseden egunak dira, gimnasioko saio lasaiagoekin.
Kontzentrazioen edo txapelketen erdian egun libreak dituzunean, zer egitea gustatzen zaizu deskonektatzeko?
Bidaiatzen dugunean, egun libreetan, gauden hiria bisitatzeko aprobetxatzen dugu. Gero, entrenamendu eta partida egunetan, lanpetuta gabiltza eta ezin dugu gauza handirik egin.
«Nire familia harmailetan ikusteak are bereziagoa egin zuen Los Angeleseko podiuma»
Aurten World Serietako podiumera igo zinen. Nola bizi izan zenuen une hori? Zer sentitu zenuen eta zer pasatu zitzaizun burutik han goian?
Los Angelesen munduko txapeldunorde geratu ginen eta podiumera igotzeko unea zirraragarria izan zen. Zorion handia sentitu nuen eta, gainera, nire familiak txapelketa ikustera joan ahal izan zuen. Beraiek harmailetan ikusteak are bereziagoa egiten zuen une hori.
Zer espero duzu World Serietako denboraldi honetatik? Nola ikusten duzu taldea?
Denboraldi honetako Munduko Serien formatua aldatu da. Orain munduko zortzi selekziorik onenak ari gara lehian, aurreko denboraldian baino lau gutxiago. Denboraldi gogorra izango dela uste dugu, exijentziarik handieneko partidekin. Valladoliden ere jokatuko dugu maiatzeko azken asteburuan.
2028ko Los Angeleseko Olinpiar Jokoetara iristea helburu bat da. Benetako helburu gisa ikusten duzu? Nola bizitzen duzue barrutik?
Jakina, benetako helburu gisa ikusten dut, nahiz eta jakin sailkapena oso zaila dela. Izan dezakegun helbururik ilusionagarriena da. Datorren denboraldiko Munduko Serietako lehen lau sailkatuak automatikoki egongo dira Jokoetan, beraz, datorren denboraldian Serie horietan egotea da lehenengo helburua.
Zergatik uste duzu zarela beharrezkoa taldearen barruan?
Abiaduragatik eta entseguak sartzeko gaitasunagatik, nik uste.
«Bera Beran egin nituen lagunak gaur ere baditut»
Etxera itzulita... Nola gogoratzen duzu Bera Berako etapa?
Bizitza osoan jokatu dut Bera Bera taldean. Beheko kategoria guztietan eta hiru denboraldi lehen taldean. Oroitzapen asko ditut, onak gehienbat. Baina, batez ere, ikasitako guztiarekin eta betirako eramaten ditudan lagun guztiekin geratzen naiz.
Gurea bezalako klub batetik atera izanak markatzen zaituela uste duzu?
Asko markatzen nau. Klub honetan gauza asko ikasi ditut: hezkuntza, umiltasuna eta errespetua bezalako balioak. Jokatzeko moduari dagokionez ere eragina du, beti apustu handia egin baita beheko mailetatik errugbi seven modalitatearen alde, eta horregatik iritsi naiz selekziora modalitate honetara ohituago.
Zer esango zenioke errugbian izena eman ala ez zalantzan dagoen haur bati? Edo kirol berri baten bila dabilen haur bati.
Errugbia probatzeko, zalantzarik gabe. Probatzeagatik ez da ezer galtzen. Edozein pertsona onartzen duen kirola da, eta gauza asko erakutsiko dizkizo, bai zelai barruan, bai kanpoan.
Zer eman dizu kirol honek maila pertsonalean eta giza mailan?
Gauza asko irakatsi dizkit: taldekideekiko, aurkariarekiko eta arbitroarekiko errespetua; heziera; irabazten jakitea eta galtzen jakitea; lana eta diziplina.
